Öz

Amaç

2019 yılında tüm dünyada ortaya çıkan şiddetli akut solunum yolu sendromu-koronavirüs-2’ye bağlı pandemi sonrası enfekte bireylerin %5’inde solunum yetmezliği, şok veya multiorgan yetmezliğine bağlı mortalite geliştiği bilinmektedir. Mortalite, çoğunlukla aşırı hiperenflamatuvar yanıta bağlı alveoler hasar ve ardından gelişen ciddi akut solunum sıkıntısı sendromu tablosuna bağlı olarak gelişmektedir. Tocilizumab sitokin salınım  sendromunda (CRS) kullanılan bir monoklonal antikordur. Alveoler hiperenflamasyonu azaltarak hastalığın şiddetini azalttığı düşünülmektedir.

Yöntem

Bu çalışmada, yoğun bakım ünitesinde 18-80 yaş arası koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pnömonisi tanısı almış hastalar retrospektif olarak incelendi. CRS gelişen toplam 76 hasta çalışmaya dahil edildi; 39 hasta tocilizumab uygulanan Grup T, 37 hasta ise tocilizumabın temin edilemediği dönemin kayıtlarından elde edilen kontrol grubu (Grup C) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bu çalışmanın primer amacı yoğun bakımda mekanik ventilatör desteği altında takip edilen COVID-19 pnömonili, CRS gelişen bireylerde interlökin-6 reseptör blokörü tocilizumabın kullanımının PaO₂/FiO₂ oranı üzerine olan etkisini değerlendirmektir. Sekonder amacı ise, yoğun bakım takibinin 1., 3., 7., 14. ve 28. günlerinde gruplar arasında CRP, fibrinojen ve lenfosit sayısı biyobelirteçlerini karşılaştırmaktır.

Bulgular

Tocilizumab uygulanan hastalarda, 7. günde PaO₂/FiO₂ oranında anlamlı iyileşme; 3. ve 7. günlerde CRP değerlerinde anlamlı düşüş, 7. günde fibrinojen değerlerinde anlamlı düşüş olduğu ve 7. günde lenfosit sayısında anlamlı yükselme olduğu görüldü.

Sonuç

Yoğun bakımda mekanik ventilatör desteği gerektiren şiddetli COVID-19 pnömonili hastalarda, tocilizumab uygulamasının CRS’nin yol açtığı alveoler hasar ve oksijenasyon bozukluğunu düzeltmede yararlı olduğu görülmüştür. PaO₂/FiO₂ oranında anlamlı iyileşmeyle beraber; CRP, fibrinojen, lenfosit sayısı gibi mortalite ile ilişkili biyobelirteçlerin de olumlu yönde değiştiği görüldü.