Öz

Amaç

Yeni tanı konmuş tip 2 diabetes mellitus (T2DM) hastalarında glutatyon peroksidaz (GPx), süperoksit dismutaz (SOD) ve total antioksidan kapasite (TAK) gibi antioksidanların düzeylerini incelemek ve oral antidiyabetikler ile insülin tedavisinin antioksidan moleküller ve ekokardiyografik ölçümler üzerindeki etkilerini karşılaştırmaktır.

Yöntem

Yeni tanı konmuş (son 4 hafta içinde tanı konmuş) T2DM 81 hasta antidiyabetik rejime göre 3 gruba ayrılmıştır (grup 1: Sadece metformin alan ve HbA1c <8,5, grup 2: Metformin artı vildagliptin alan ve HbA1c 8.5-10 arasında ve grup 3: Metformin artı vildagliptin artı premiks insülin alan ve HbA1c >10). Hastaların serum GPx, SOD, TAK düzeyleri ve ejeksiyon fraksiyonu (EF), sol ventrikül diyastol sonu kalınlığı (LVEDT) ve asendan aort çapı (AAD) gibi ekokardiyografik ölçümleri ilk vizitte ve çalışmanın 6. ayında incelenmiştir.

Bulgular

SOD, GPx ve TAC değerlerinin başlangıç ve 6. ay ortalamaları arasında 3 grupta istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken, çalışma süresi boyunca ortalama SOD, GPx ve TAC seviyelerindeki azalma grup 1 hariç tüm gruplarda anlamlıydı. Grupların ekokardiyografik ölçümleri benzerdi ancak AAD’deki ortalama artış tüm gruplarda anlamlıydı ve aort çapındaki en düşük genişleme de sadece metformin grubundaydı. Çalışma süresi boyunca EF ve LVEDT’deki değişiklikler anlamlı değildi. Grup 1’de SOD ve AAD arasındaki korelasyon anlamlı bulunmuştur.

Sonuç

Metformin tedavisi, yeni tanı konmuş diyabet hastalarında SOD ve GPx seviyelerini korumakta ve AAD’deki genişleme, diğer kombinasyonlara kıyasla tekli metformin tedavisi ile en aza indirilmektedir. Ekokardiyografi parametreleri, asendan aort çapının DM’nin kardiyovasküler komplikasyonlarının güvenilir ve erken bir belirteci olduğunu ortaya koymuştur.